فرمت قتل‌ از فاطمه دریکوندی انگشتانت به سرعت برق و باد می‌روند روی حروف، کپه‌ی بزرگ کاغذهای جور واجور با خط‌های خرچنگ قورباغه نگاهت را می‌تارانند به سوی پنجره. لای پرده‌ی جمع شده‌اش عنکبوت تارتنیده. اشتیاقی مرموز در دلت زبانه می‌کشد؛ اگر بتوانی سرعتت را بیشتر کنی به آرزویت می‌رسی. محکم‌‌‌تر ضرب می‌گیری روی صفحه کلید، مواظبی استحضار را عرض ننویسی و یا ... با اینکه مدت‌هاست دیگر از این خطاها نمی‌کنی اما وسواس رهایت نمی‌کند. حروف از پی هم می‌دوند و تو از پی چند لحظه. صفحه‌ای را که تاکید فوری دارد زود تمام می‌کنی و حالا با فلش جهت دار سطر به سطرش را می‌دوی تا تصحیح اش کنی . دلت ضعف می‌رود اما فلش را رها نمی‌کنی، دست دیگرت توی کشوی میز می‌گردد دنبال‌سیب سه روز پیش. گاز محکمی ‌به سیب می‌زنی تا می‌رسی به کلمه‌ی بیگاری که جای بیکاری نوشته‌ای، سیب از دستت می‌افتد گوشه‌ی خاک گرفته‌ی میز. سعی می‌کنی به خودت نگیری، مجاورت ک و گ را بهانه می‌کنی اما بدجوری مورمورت می‌شود از لفظ بیگاری. شانه‌هایت را که مضطرب خم شده اند بالا می‌اندازی، فکر می‌کنی به هر حال‌این کار به مراتب بهتر از مثلا  منشی گری  شرکت قبلی؛ بالا بردن آن همه کارتن از خیابان تا طبقه‌ی سوم، دیسک کمر و... یا اون مرتیکه ...