شعری از نويد سيادت
آباني ها
سطر اول را با ضميمه ي باران نوشتيم
“ديدار در آبان”
تو با خورشيد دست سازت آمده بودي
من با پالتويي كه يك جيبش را خياط
به نيت دست هايمان بزرگتر گرفته بود
تو زيباترين اتفاق متحرك
من نزديك ترين همراه قدم هايت
هر واژه ي شعر را جايي پنهان كرده بودي
كه راحت پيدا بود
مثلن پشت چشمهايت
نوك زبانت
لاي موهايت
. . .
و درست هشت سطر پايين تر
هنوز در ادامه ي شعريم.
