شعری از سجاد ممبینی

از پنج..

شعری از سجاد ممبینی

۱

صور پنجم است
فرو نه یاس
و به یاسا بیا
ای فرمان هزارۀ بی سُم
مو موی بلند شاد
قصیدۀ رحم پنج             از پنج حربۀ نیلوفری
به در آویز
و حرز خاکستری پنج پر
بر خاک استران فوت کن.
فوت              دری به دایرۀ دوار
با پری وحشی
پیکر              پنج پیکر نجیب
– هفت پیکر از بر-
در آواز نهنگ خودکُش
و دود           دود عزیز آراسته
ودا می شود در وداعی تر.
۲
                      [گل روز، نافۀ غزال خوش پا
                      و باد بادۀ صحرایی
صبح
        – بین-
             چه ماه چر می خزد
                                          بر سبیل کارون
صبح که باشوی غریبی است
وآنک
خراج بین         چشم و نیزه
در نیم دریایی
و تبسم در نیم دگر
نیم که عطر نحیف بودا…
۳
                                  [پنج دل – از دل مگو که تخت-
                                  برهنه ز پنج پل پیدا
راست می گفت
خروس خوان باید رفت
بس که افسار می تند شک
۴
دا .. دا.. ای دای خمیده
ابروان سبزت بپوش
و خرج مکن گیسو
این قصه طولانی تر از شب است…

بهار ۹۴- میداوود

اشتراک گذاری:

مدیریت سایت

عضویت در خبرنامه

درخبرنامه ما عضو شوید