مجموعه شعر:
عنوان:استعداد روانی
سروده ی: ابراهیم عالی پور
انتشارات: راز نهان/ تهران/ ۱۳۹۲
صفحات: ۸۰
دو شعر از این مجموعه:
شعر اول:
از دستم بر نمی آید
دستی که در سایه داری
اصلاً بگذار همین کوبه
مزار پرنده های زیادی باشد
که در هوش و حواس فشنگ گم شدند
وقتی نمانده است
دهانت را برای طعم دیگری جدا بگذار
این پنجره به نَفس تازه ای آغشته است
رنگ پریدگیت از چه کسی قربانی می طلبد که
پرچم فتح را اقرار می کنی
شعر دوم:
در صدایی نارس
هریک کودکی خود را مردیم به گونه ای
قرار بود برگردی
زنی در خواب هایم می سوزد به تکراری که
دلم شور می زند نیز
این غریبه ها تنها خواب پرنده را میدانند
و اعتباری که در دست هایت خاموش ((می شوم)) یک روانی آرام
با زخمی در چشم براهی ام
که می روی و برنمی گردی
از بی خوابی های من
اینجا جای دل کندن است صبر کن
و بغضی که می خورد مرا تا پیراهن
رای فراموشی هایم
که اول دست هایت را ببوسم
بعد تمام تنهایی ام را بمیرم
من از جایی از جهان از پنجره به بیرون خیره میشوم
که ناتمام سهم خود از سطرها را
یک گوشه ی اتاق جمع میکنم در جنوب
و دست هایم را بر باد
و دامنت را دوست دارم
که بی خوابی های مرا در این حد و دلهره به خود می گیرد
