رفتن به بالا

  • اندوه نور/ رستم‌اله مرادی، بهمن ساکی

    . . . . 1 (…) مرا مشتاقی ِخویش احاطه می کند به سوزی دیگر   شب که فرود می آید از گیسو بی رکاب اما به ماه رویی می سوزد به خویش سلما سپیده ی « درّه ی جنّی » را . . . 2 (…) از ماه نگونیِ    خویش می نگرم تا به هذیان ساکت صخره سنج موج در مصیبت سلسله ای از مرغانِ مُرده در نجوا من گورِ خود به دریا     می یابم . . 3 (دمِ ...