رفتن به بالا

  • شعری از آرش سیفی

    شعری از آرش سیفی (غزل پست مدرن)   درخت خم شد و ارّه بریـ... بُـ/ـریده شدم درخت افتاد و مثل میوه چیده شدم کسی به روی تنم ناخن بلندش را کشیــ... کشیده شد و جیغ را کشیده شدم! که یادگاری شومی ست روی پیشانی م هزار قرن گذشته، وَ تازه دیده شدم درخت سیب نبودم اگرچه در ظاهر برای وسوسه ای پوچ آفریده شدم که کور بودم و یک عمر زندگی کردم که آن قَدَر گندیـ/ـدیده ام رسیده شدم! به ...