برچسب: شعر پرتغال

پرونده ای برای فرناندو پِسوآ/ ابوذر کردی (قسمت دوم)

O DOS CASTELOS

A Europa jaz , posta nos cotovelos:

De Oriente a Ocidente jaz , fitando ,

E toldam-ilh românticos cabelos

Olhos gregos , lemrando.

O cotovelo esquerdo é recuado ;

O direito éem ângulo disposto .

Aquel diz Itália onde é pousado ;

Este diz Inglaterra onde , afastado ,

A mão sustenta , em que se apoia o rostro .

Fita , com olher sfíngico e fatal ,

O Ocidente , futuro do passado .

O rosto com que fita é Portugal .

میان قلعه ها

اروپا ، کمربندی می نماید

با پهلوهایی نامعلوم :

کمربندی از شرق تا غرب

مبهوت کنان

و موهای خیالیخود که پنهان مانده اند

با چشم های یونانی اش

 که خاطره ای در خویش دارند .

سمت راست کمرگاه

اندکی فرو رفته

اما در چپ ،

یک گوشه ی آماده به کار است .

پهلویراست می گوید:

 ایتالیا به خاک فرو نشسته

پهلوی چپ حکایت می کند

که انگلستان دور افتاده .

چون دست  یک حامی

 که تکیه گاه ما است .

مبهوت چون نگاه ابوالهول

– مرگبار

و غرب ، آینده ای در گذشته است .

با صورت مبهوت خود

پرتغال .

ULISSES

O mito é o nada que é tudo .

O mesmo sol que abre os céus

É um mito brilhante e mudo –

O corpo morto de Deus ,

Vivo e desnudo .

Este , que aqui aportou ,

Foi por não ser existindo .

Sem existir nos bastou .

Por não ter vindo foi vindo

E nos criou .

Assim a lenda se escorre

A entrar na realidade ,

E a fecundá – la decorre .

Em baixo , a vida , metade

De nada , morre .

اولیسز[۱]

اسطوره ، چیز نیست

می تواند هیچ کس باشد .

چون خورشیدکه آسمان ها را می گشاید

– اسطوره ای درخشان و لال

چون جسد مرده یخدا

سرزنده و عریان .

او که اینجا زیسته بود

نمی اگزیست[۲] .

بی اگزیستانس

برایمان بس بود .

می خواست نرود

اما برده شد

و ما قوام گرفتیم.

گویا ، افسانه خواهد مرد

وقتی پای میان واقعیت بگذارد ،

این ملتقای فراموشی است .

میان هبوط

زیستن ، میانه ی نیستی است

مرگیدن .