“پیک ها ی گم شده”

پرنده ها اگر بمیرند تکلیف آسمان چه می شود!؟
اگر کودکی برگردد به بهـــار “هفتاد و یک”

 و تو در ایوانی دراز کشیده باشی سمت ِ آسمان
و “پیک نوروزی”ات باز باشد در باد
اگر پرنده نباشد
اگر پدر موهایت را بو نکند
اگر دستبند همکلاسی ات را از پشت بسته باشند…
.
تکلیف آسمان 
.
تکلیف ما
.

تکلیف مشق های عیدمان چه می شود؟

“دردی که هست و نیست دارد“

تمام ِ این تابستان از خانه ی تو آمده

اصلن همه ی ابرهای بلاتکلیف دنیا که مرداد را دور می زنند.

من کمی بیشتر در شعر می مانم
وحقیقت را پنهان می کنم 
تا دستِ دوستی را کوتاه نکرده باشم!
فکر می کنم به زنی
که تمامِ سال های دلتنگی را با من کشیده ولی مادرم نیست.
به زنی که آخرین تجربه های خوشبختی را هر شب
پشت پلک اش پنهان می کند
و درد اش می تواند

 تمام ِ قاصدک های “قبرستانِ ارمنی” ها را به باغچه برساند
چگونه این اَبرهای مردد را از مرداد بردارم؟
چگونه در تابستان
چتر بگیرم بالای سر کسی که

 یادگارهای پاییزی اش هنوز دست به دست می شود؟