دو شعر کوتاه  از روح الله احمدی

شعر اول:

دهانت
در مرکز دایره ی سرخی ست
که زنده ام می کند
در انحصار خود

شعر دوم:
و کامنت های مرگ است
که بی جواب نمی گذارم
همیشه فکر میکنم
به بز کوهی
زیر تیغ
و شامی که نیمه تمام
ماند روی میز
به بوقلمون خانگی
بی جفت و
مریض
و کامنت های مرگ است
که بی جواب نمی گذارم