سه شعر از عابد کریمی

شعر اول:

عروس کولی

کولی شده ای

                 یا بودی؟

پای حنابسته

بر سنگ فرش شلوغ

با هر تنه­

از تیله ی چشمانت سرمه می ریزد

تمامش کن

            چین های دامنت را

در بقچه­ی جادویی­ت

کافی ست

 دست ببری

به حریر سفید دنباله دار

                           موج می زند

زیر نور چلچراغ ها

 راهروی مرمر

                 با پیکره های عاج

در دست حنا بسته­ی

                        ساقدوش هایت

شعر دوم:

پالتو ی خزدار

روی بند

به خلوت ایوان

خزهای پالتوی خیس را

                            می چکی

با

  عطر شبانه ای

                    در گیلاس

شعر سوم:

خوراک تو

شور که نه

          خوش نمک است

                              چشم هایت

با گونه های برشته

و لب های گوشتی

                       تا بنا گوش

زبان دراز است

خوراک لذیذی که

                       برایم

                             سرو کرده ای