سه شعر از پرویز ذبیح غلامی ترجمه از کردی: فاتمه فرهادی
۱
تو بازی
دلم می خواهد فقط برای تو کار کنم
سرشمار فلامینگوهایی باشم
که به خواب تو می آیند
کارآگاهی باشم
که همه ی عمر
دزد گیره مویت را تعقیب می کند
بازرگانی باشم
که فقط دلتنگی تو را
به ناکجا صادر کند
اما غم نان چنان می کند
دربانی باشم
که در آستانه ی
در میان دو باغ وحش
چرت می زند.
۲
سیاست بازی
نمی خواستم
یک شاعر سیاسی باشم
دلم قرص بود
که لبخندت قاچاق و
تنهایی ات سرگردان دیگر سرزمین ها نخواهد شد
هرگز خواب یک زندانی را نخواهی دید
که زیبایی ات را به خواب می بیند
آن روز را نخواهم دید
که زلفت از باد و
پستان ات از باران بترسد
…
اینک کجایی ؟
چرا نیستی؟
چرا همه می پندارند که
شاعری سیاسی ام
۳
خسته بازی
دیر آمدی
دریا بیمارستان را در برگرفت
زین پس
تو پلیکانی هستی
که نام ماهیان و مردگان را
به کیسه ی منقارت می گیری و
به سوی خشکسال پرواز می کنی
زین پس
من تختی خالی ام
که هرشب
ملوانی افسرده بر من دراز می کشد و
می گرید.
نیامدی
۱
(تۆ بازی)
پێمخۆشه ته‌نیا بۆ تۆ کار بکه‌م
سه‌رژماری ئه‌و فلامینگوانه‌ی بم
که تۆ خه‌ونیان پێیه‌وه ده‌بینی.
پاسه‌وانێ بم
که سه‌رانسه‌ر ته‌مه‌نی
به دوای دزی ده‌رزی قژتدا ده‌گه‌ڕێت.
بازرگانێ بم
که ته‌نیا دڵته‌نگی تۆ
نارده ده‌کات به‌ره‌و هیچ کوێ.
به‌ڵام
خه‌می نان واده‌کات
ده‌رکه‌وانێکی بێکار بم
که له به‌رده‌م
ده‌رکه‌ی نێوان جووتێ باخچه‌ی ئاژه‌ڵاندا
وه‌نه‌وز ده‌دات
۲
(سیاسەت بازی)
نەمدەویست
شاعیرێکی سیاسی بم
دڵنیا بووم
کە پێکەنینت قاچاخ و
تەنیاییت عەوداڵی وڵاتان نابێت
قەت خەون بە زیندانییەکەوە نابینی
کە خەون بە جوانیتەوە دەبینێ
ئەو رۆژە بە چاو نابینم
کە زولفت لە با و
مەمکت لە باران بترسێ
…
ئێستە لە کوێت؟
بۆچی نیت؟
بۆچی هەمووان وادەزانن
شاعیرێکی سیاسیم
۳
(خەستە بازی)
دێر هاتی
دەریا خەستەخانەی داپۆشی
لە ئێستەبەدواوە
تۆ
سەقاقوشێکیت
کە ناوی ماسییان و مردووان
لە کیسەی دەنووکتدا هەڵدەگریت و
بەرەو بارانبڕان دەفریت.
لەمەودوا
من تە ختێکی خاڵیم
کە هەموو شەوێ
مەلەوانێکی خەمۆک لە سەرم رادەکشێت و
دەگریت.
نەهاتی
