شعری از فتی معطوفی (م.کیوان)

شالو شاپکوم

شاپکو، شاپکوم

                           کو کلاه شاپکوم؟!

امشب بیرون

بایه دست شالو-

                             بایه دست پالتوم

+++++++

اضافی ست، شاپکوم

به آتیش می زنم، خیلی آروم

                            بعد آن پالتوم

زیادیست رو دوشم

                    شالو پالو، این کلاه شاپکوم

+++

امشب تا بام

تومدارشب

                             تاصبح تنهام

توپیاده روم، می زنم پرسه

باخاموشی، گویی همه جام

درسوزشب، گویی صدسال

                            – تاصبح  تنهام

+++

 بازمن امشب، زخیال بافی

                             آسو پاسم

زده ام به آتیش، بایه دست پالتو-

                             ول شده کارم                              

 از بی خبری، شبو آزادم

                              تابوق صبح،  من بیدارم

+++

امشب بازم

هفت آسمون، زده تو خوابم

ناهید، کیوان شده اند یارم

سقفی نیست روسرم

همه جا خلوت ، یه چراغ قشنگ

                             توپیاده روست”ردپایم”

+++

اضافی ست، شاپکوم

به آتیش می زنم، باکف پایم

امشب گویی

                     تابوق صبح، بدون پالتو، من بیدارم

باین سرما، قصد سحرم

                      “خروسک نخونه” شبو آزادم

زیادی ست، همه چیز

هرچه باهاشم

                      یالو کوپالو، شالو پالم