شعری از چک اسپاسر

ترجمه: مینو شهرستانی

Coming at an end, the lovers

Are exhausted like two swimmers. Where

Did it end? There is no telling. No love is

Like an ocean with the dizzy procession of the waves’ boundaries

From which two can emerge exhausted, nor long goodbye

Like death.

Coming at an end. Rather, I would say, like a length

Of coiled rope

Which does not disguise in the final twists of its lengths

Its endings.

But, you will say, we loved

And some parts of us loved

And the rest of us will remain

Two persons. Yes,

Poetry ends like a rope.

کتاب موسیقایی

عشاق به پایان راه می رسند،

افسرده مانند دو شناگر

کجا به انتها رسید؟

دیگر سخنی نیست

عشق نه چون اقیانوسی است که از مرز موج های پر شکنش

دو افسرده پیدا شوند،

نه چون وداعی طولانی چون مرگ

به انتها می رسد خواهم گفت چون طناب پیچان درازی

که انتهایش را در چنبره آخرینش نهان نمی کند

اما تو می گویی که ما عاشق بودیم

آری، اما تنها بخشی از ما عاشق بود

و باقی ِ ما می ماند

دونفر، آری

شعر چون طنابی به انتها می رسد

اشتراک گذاری:

مقالات اخیر

عضویت در خبرنامه

درخبرنامه ما عضو شوید