پیوند

 و دستهای او
 نیروی نور بود
 نیروی نور با رمق دست های من
 بیدار شد حرارت شد
 خورشید شد سخاوت شد

(از مجموعه شعر از دوستت دارم ها)

یدالله رویایی

آغازگر و تئوریسین نگاه حجمی به  شعر معاصر فارسی است که توانسته در در طی چندین دهه فضای گفتمانی تازه چه در نقد و چه در شعر  ایجاد کند.  او فصل نوینی در ادبیات ماست که ارزش کلمات را بیش از دیگر شاعران به رخ مخاطبان و شاعران کشیده است.

17 اردیبهشت زادروز این شاعر بزرگ است که سایت آوانگاردها به این بهانه شعری از مجموعه های نخستین او را منتشر می کند.

عکس ضمیمه از عکس های تقدیمی «مریم احسانی» به  شعر «پیوند» از شعرهای یدالله رویایی به مناسبت تولد اوست.

و شعری از یدالله رویایی:

شب ، در گریز اسب سیاه
 یك صف درخت باقی می ماند
در چهار كهكشان نعل
 یك صف درخت
 بی شیهه می گذشت
رگ بریده ، دهان باز كرده و ریخت
 افق دراز
 دراز
 دراز لخته لخته ،‌ دراز مذاب
زنی در اصطكاك تاریكی
 به شكل تازه ای از شب رسید
 ستاره ای رسیده ، در ته خود چكه كرد
 صدایی ، از سرعت پرسید
كجا ؟
 كجا ؟
 اما جواب ،
 گذشتن بود
 و در گریز اسب سیاه
سرعت پیاده می رفت
سرعت ، ‌صف درخت بود
كه می ماند

(از مجموعه شعر دلتنگی ها)