نه این که فکر کنید هرکس در قرنطینه است می تواند حبسیه بنویسد. نه! نمی تواند. این روزها همه حرف می زنند و کم می شنوند. در این ساعت که می نویسم سرنوشت ادبیات نگرانم نکرده. کاری از دست کسی هم ساخته نیست. جز تماشا… . دوستان شاعر، دوستان نویسنده، دشمنان شاعر، دشمنان… عجیب تر این که برای جهان و کائنات هم نه دوستان مهم اند نه دشمنان. حالا ما جزئی از جهانیم! جایی روی کاغذ!
که فقط توشتن بلدیم و هرکس بنویسید آنچنان که … . قدم ِ قلمش روی چشم. قدم قلمش روی خود تخم چشم.
آخر ادبیات، این روزها دوست دارد با نوک قلم چشم نویسندگانش را درآورد.
با مهرِ بی دلیل
احمد بیرانوند
