دو شعر از فرناندو پسوا/ ابوذر کردی (قسمت پایانی)

VIRIATO

Se a alma que sente e faz conhece

Só porque lembra o que esqueceu ,

Vivemos , raça , porque houvesse

Memória em nós do instinto teu .

Nação porque reincarnaste ,

Povo porque ressuscitou

Ou tu , ou o de que eras a haste –

Assim se Portugal formou .

Teu ser é como aquela fria

Luz que precede a madrugada ,

E é já o ir a haver o dia

Na antemanhã , confuso nada .

چرخش

روح وقتی احساس می شود و شناخته می گردد

تنها چون به یاد می آورد

آنچه که بر باد رفته است ،

ما از تبار زندگانیم

چون خاطرات مان

در فطرت تو نشسته است .

ما دولت شدیم وقتی تو دوباره حلول کردی

و ملت وقتی برانگیخته شدی

تو و آنچه که از تو یک ثقل می ساخت

تا پرتغال به وجود آمد .

هستی تو چون برودت آنجاست

چون روشنایی که از سحر سبقت می گیرد ،

و آرام آرام

جای خود را به روز می دهد

صبحگاهی با اشیایی گیج و منگ .

D. AFONSO HENRIQUES

Pai , foste cavaleiro .

Hoje a vigília é nossa .

Dá-noso exemplo inteiro

E a tua inteira força !

Dá , contra a hora em que , errada ,

Novos infiéis vençam ,

A benção como espada ,

A espada como benção !

د . آفونسو هنریکز[۱]

پدر

تو سلحشور بودی .

اما اکنون

شب زنده داری ات به ارث رسیده .

که به ما الگوی جامعی داده است

و به تو نیرویی کامل !

تا علیه زمانه که پر از اشتباه است

کافران جوان ، پیروز گردند

خیر همچون شمشیر ،

شمشیر همچون خیر !