شعری از زهرا محمدی
در درام تکراری پاييزى
پابه پاي گريه آسمان
دربالكن
روي صندلي چوبي گهواره اي
تاب ميدهم
خاطرات آن كوچه اقاقيارا
زمزمه هايت
-تب نگاهت
و باز گر ميگيرم مثل آن عصر.
و ابلهانه
تا انتها
باعطرتلخت
همقدم شدم
و تو!
چه بي پروا
به خم كوچه نرسيده
تكرارشدي در نقشت
براي ديگري…
