شعری از مجموعه «کودکی ام را پس بدهید» /محسن حسینخانی
قراربود فردا باران ببارد
چمدانمان راباعجله بستیم
و چند حرف کوچک را گوشه ی اتاق جا گذاشتیم
سال ها گذشت
خبری از فردا نبود!
ما باید برمی گشتیم
وقتی برگشتیم
حرف ها آنقدر بزرگ شده بودند
که پشت در را گرفتند
و ما ر ابه خانه راه ندادند
