شعری از باقر یگانه
یاقلق تِکمه (دستمال ریزان)*
آتش رقص
شور پاها و حرارت گونهها (بیرون زده،
شور دستها
هوای به آتش کشیده و هرم در هم نفس ها نفسها
پاها پاها
دستها دستها
دستمالهای رنگارنگ و کنج لبها
گوشهی چشمی نیشگونی این پایین
روی ماه خورشید را تکه ابری مدفون کرده
پشت چادرها زمینهای سرخ آیش
کلاههای نمدی در رفت و آمد
تیرک چادرها
همسر سرخ روی من
و صدای دور عبور و مرور ماشینها
…
در میانه تکان سریع سرینها سرینها بازوها بازوها
نرمهی گوشها
در میانه آتش شعله ور غبغب ها غبغب ها
نور تند روز و سایههای گریزنده
در میانه در میانه در میانه
پایی بر سر علفی دستی عرق کرده پایی بر پایی پایی
دود پاتیلها
رقص گمپلها و
بایداقِ تنها
دود پاتیلها
و پایی نامرئی که میخواست در هم بکوبد سیه چادرها را
دود پاتیلها
این سفینهی متروک و
صدای دور سازها
در میانه شعله های نفسها
*
در انتهای برنامه رقص هلی برای اتمام برنامه دقایقی چند آهنگ تند و مخصوصی نواخته می شود که به همراه این آهنگ هنرمندان رقص به همراه حرکات سریع خود به گرد آتش حلقه ی دایره یا هاله را کوچک تر کرده ،دستمال ها را تقریبن موازی به سمت بالا حرکت می دهند و جا به جایی پاها به سمت مرکز دایره متمایل می شود و هر چه بر سرعت آهنگ افزوده شود به تحرک بیشتر و جمع شدن به مرکز دایره افزوده می گردد و سرانجام حرکات مسلسل وار تکرار می شوند و همه به مرکز میدان می رسند و با یک نوسان سریع آهنگ که شبیه کل زدن است ،رقص خاتمه می یابد
