الکساندر سِرگِیویچ پوشکین به روسی
: (Александр Сергеевич Пушкин) شاعر و نویسندهروسی سبک رومانتیسیسم است. او در ۲۶مه ۱۷۹۹ در شهر مسکو چشم به جهان گشود و در ۲۹ژانویه ۱۸۳۷ در سن پترزبورگ درگذشت.
او بنیان‌گذار ادبیات روسی مدرن به حساب می‌آید و برخی او را بزرگ‌ترین شاعر زبان روسی می‌دانند.
——————————————-
شعر اول:
اما نیمروز زوال دلیری‌مان را در می‌یابیم،
اکنون به لرزه در می‌آییم: «و در این ساعت
هر دو تپه‌ها و تنگه‌ها بیم را الهام می‌دهند.
بانگ بر می‌کشیم: «نگه دار، آهسته رو، ابله!»
***
درشکه درست همچنان به پیش می‌راند؛
نزدیکیهای شب به آن خو می‌گیریم،
و چرت می‌زنیم همان گونه که به راه خانه‌مان می‌رسیم.
همچنان که اسبها به پیش می‌رانند.
شعر دوم:
سالها گذشت. طوفانهای آزارنده، مه‌آلود
خیالهای خام برساخته‌‌ام را از هم پراکند،
و صدای لطیفت را فراموش کردم،
شمایلهای بس الهی‌ات را.
***
در تبعید، در دلتنگی حبس،
روزهای بی‌حادثه‌ام می‌پوسیدند،
محروم از هیبت و الهام
محروم از اشکها، از زندگانی، از عشق.
***
روحم دیگر بار بیدار شد:
و دیگربار نزدم آمدی،
درست مانند خیالی گریزنده
درست مانند چکیده‌ای از زیبایی ناب.
***
قلبم دوباره در خلسه طنین می‌افکند،
از درون آن دیگربار بر می‌آورد
احساسهایی حاکی از هیبت و الهام را،
از زندگانی، از اشک، از عشق.
