آرزو صبوری
۱۳۶۱ تهران
آثار:
تألیف با عنوان “رنگ سیاه شاتوت” نشر سخن گستر
گیس گلابتون
سال هاست
صبح به صبح
موهایم را می بافم
شب به شب
بازشان می کنم
تا صبح روز بعد
و شبی دوباره
سال هاست
چشم انتظار اتومبیل سفیدی نشسته ام
که هنوز
هیچ جاده ای را نپیموده است
دروازه ای درونم باز می شود
بسته می شود
گوشه ای دنج
درون خودم نشسته ام
تکان نمی خورم
رها نمی شوم
فرار نمی کنم
صبح به صبح
موهایم را می بافم
اتومبیل سفیدی
مرتب از پایین پنجره رد می شود
می ایستد
بوق می زند
دری باز می شود
دختری سوار می شود
با موهای بافته شده
برایم دست تکان می دهد
و می رود
شب می شود
موهایم را باز می کنم
تاب برمی دارند
گوشه ای دنج می نشینم
دری به رویم بسته می شود
سال هاست اتومبیل سفیدی
درونم ترمز کرده است
حرکت نمی کند
شب های زیادی گذشته است
دختری با موهای بافته شده
هر روز
برایم دست تکان می دهد
سال هاست
دختری
هنوز
با موهای تاب دار
پای پنجره
ایستاده است…
9 پاسخ
ضعیف بود
خیلی تینیجری و دخترونه …
به روز بودن نگاه شاعرامروز کجای این نوشته بود ؟
…
نمیشه ایراد گرفت اینم یجورشعر هست یکی خوشش میاد یکی هم نه. بهتر از خیلیاهست که راست راست راه میرن و هیچ کاری هم بلد نیستن.
تخیل و کشف در شعر در پایین ترین سطح قرار دارد.البته حنیف با این لفظ “خیلی دخترونه” برای ضعف کار موافق نیستم..پسرونه و دخترانه نداره.شعر خوب شعر خوبه
شعر شعر است…
با سمیرا جان موافقم!
میتوانست بهتر باشد با این حال لذت بردم
درشبانگاهی غریب سایه ای روح مرا دزدیدو رفت/خوابهایم را گرفت…
شعرهایم را شکست…
چشمهای روشنما درخیالی دور برد!
سایه ای همشکل من…
جای او در حفره پندار بود…
صورتش زنگار بود…بی شباهت به من اما مثل من بیدار بود…
سایه روحم را ربود!!شعر از اسم مستعار باران.
verey goooooooooooooooooooooooooooooood
آرزو جان سلام.من از دوستهای دبیرستانی قدیمت هستم توی کیش.اگه دوست داری منوبشناسی بهم ایمیل بزن
با تشکر فراوان