شعری از بهزاد رحیمی
شعری از بهزاد رحیمی
گندم زار
کودک پنج ساله ای را
میان گندم زار دیده ای؟
غلت می خورد
سرود سر می دهد
و صدای خنده هایش در کوه می پیچد
تا می آید لذت را بفهمد
صدایش می زنند وقت رفتن است
گیسوانت
گندم زاری ست در امتداد دشت
برچسب: شعری از بهزاد رحیمی
