نام مجموعه شعر به فارسی : طرب
نام مجموعه شعر به ایتالیایی : L’allegria
نام شاعر : Giuseppe Ungaretti ( جوزپه اونگَرتی ، ۱۸۸۸-۱۹۷۰)
ترجمه از ایتالیایی به فارسی : ابوذر کردی
انتشارات: نصیرا
تاریخ نشر:۱۳۹۴
نام مجموعه شعر به ایتالیایی : L’allegria
نام شاعر : Giuseppe Ungaretti ( جوزپه اونگَرتی ، ۱۸۸۸-۱۹۷۰)
ترجمه از ایتالیایی به فارسی : ابوذر کردی
انتشارات: نصیرا
تاریخ نشر:۱۳۹۴
………..
جوزپه اونگرتی در سال ۱۸۸۸ در اسکندریه ی مصر از یک خانواده ی ایتالیایی از توسکان ایتالیا به دنیا آمد . در کودکی وی تحت سرپرستی دایه ی حبشه ای خود به نام باهیتا قرار گرفت که بعدها یکی از عوامل سوق داده شدن اونگرتی به سمت شعرهای غیربومی و سوژه های غیرملی گشت.
ونگرتی تحصیلات رسمی خویش را در مدرسه ی سوئیسی ها واقع در اسکندریه ی مصر آغاز نمود . او رشته ی فرانسه را برای آغاز کار خویش برگزید و این دریچه ای بود که از آن با دو مکتب شعر فرانسه یعنی پارناسیانیسم و سمبولیسم آشنا شود و این سرآغاز آشنایی با شاعرانی همچون گابریله دی آنونزیو ، شارل بودلر ، ژولس لافورگ ، استفان مالارمه و آرتو رمبو بود . در این حین نیز با شعرای کلاسیک ایتالیا مانند جاکومو لئوپاردی ، جوزئه کاردوچی و جووانی پاسکولی آشنایی پیدا کرد . در این زمان وی به عنوان روزنامه نگار و منتقد ادبی در روزنامه ی Risorgete مشغول به کار شد و اندکی بعد در روزنامه ی معروف la voce به همراه جوزپه پرزولینی به این کار ادامه داد …
مجموعه شعر طرب (L’Allegria)در تاریخ ادبیات معاصر ایتالیا ، اهمیت فراوانی دارد و به عنوان نقطه ی عطفی در شعر مدرن این کشور قلمداد می شود . اونگرتی در سبک هرمتیسم از ایده ی هنر رمان بهره گرفت و با الهام از کالیگرام های آپولینر ، به قطعات شکسته ی شعر توام با تصاویر گسسته روی آورد و از به کار گیری علائم سجاوندی مانند نقطه ، ویرگول ، کاما ، نقطه ویرگول و … اجتناب نمود ، این سبکی است که در ادبیات لاتین به آن poetes maudits می گویند سبب شد که در برخی از قطعات شعری اونگرتی ، ما با یک کلمه در برابر یک قطعه شعر روبه رو شویم و این کلمه ی واحد به معنای معادل تصویری باشد که کلیت تصویر موجود در قطعه ی قبل را بر خود حمل می کند . تمایز بین کار اونگرتی و آپولینر در این است که آپولینر در کالیگرام های خویش تلاش می کرد که به شعر خود یک هویت تصویری ببخشد به گونه ای که دو حس شنیدن و دیدن را مخلوط کند و به نوعی شنیدیداری یا خواندیدنی دست یازد ، جالب توجه است که این مدل بعد از گذشت حدود ۱۰۰ سال در ایران برخی را مخاطب خود ساخته است و هر دم از نو تصمیم گرفته اند که بسان آپولینر ، شعر بسرایند .