فاطمه اختصاری
متولد ۱۳۶۵/کاشمر (خراسان)
فوق لیسانس مامایی
چاپ مجموعه ی شعر «یک بحث فمینیستی قبل از پختن سیب زمینی ها» سال ۱۳۸۹ سردبیری نشریه ی «همین فردا بود» به مدت دو سال
مسول انتخاب آثار مجموعه ی برگزیده ی غزل پست مدرن: «گریه روی شانه ی تخم مرغ» در سال ۱۳۸۶
مسئول بخش شعر در سایت هایی نظیر «لیچار» ، «عقربه»، «همین فردا بود»، «غزل پست مدرن» و …
همکاری در آلبوم «هیچ هیچ هیچ» با شاهین نجفی به عنوان ترانه سرا
شعر اول:
– «اوّل سوال کن!» : «چه کسی؟» – «شخصیت نداشت!»
: «کِی یا کجا؟» – «مکان و زمانش جهت نداشت!
حالا بدون اینکه بپرسی نگاه کن!»
: «به چی؟» – «به اینکه زندگی از بعد خالی است
مرز وجود داشتنت لیزتر شده!»
: «امکان ندارد این دیالوگ ها خیالی است!
من دائما وجود… وجو… داشـ… ـتم… ـته ام…»
– «ثابت ترین نقاط تو از تو فراری اند!»
: «حس می کنم که…» – «بی حرکت باش! جُم نخور!
گیرنده های حسّ تو در بی قراری اند!»
: «باید چه کار کرد در این بی خودی شدن؟!»
– «تنها برای تو کلمه مانده و صدا
و انتخاب حرف برای ادا شدن»
: «رو به کدام سمت بپرسم چرااااا؟»
خدا
تنها حروف را سر هم می گذاشت تا
چیز نویی بسازد و آن را صدا کند
از هیچ چیز نسبی و از بی مخاطبی
مرز وجود داشتنش را جدا کند
و بعد شعر گفت که هم وزن داشت و
هم حسّ بی قراری او را فرو نشاند
با بیت بیت «آدم» و «غم» آفریده شد
و با صدای زنده تری شعر و شعر خواند
