دو شعر کوتاه از آرزو نوری
امتداد
جهانی در من است
و من
در جهانی تنها!
امتداد کدام خیابان
ما را به هم می‌رساند؟
رویا
بعد از رفتن ات
تکیه دادم به دیوار
خانه متروکی
در خیابان آذربایجان
می توانستم
همسر دلسوزی باشم
یا مادری مهربان
اما دستهای تو
رویای مرا
به خانه دیگری بردند
