فتو شعر شمار
ه ۸ (گوشه ی دنج زن)
شعر ومتن: احمد بیرانوند
عکاس: مریم احسانی
———————
به مریم گفتم: « زن ها به چه فکر می کنند؟ خلوت زن، کجای زن است؟
گوشه ی دنج زن کجاست؟
مردها وقتی به زاویه می روند، چله می نشینند. پیر می شوند. زن های تو میان زاویه چه می کنند؟»
مریم صدای مرا نشنید. فقط به لباس گل گلی را آب داد و به باغچه ی تنش گفت: «ابرهای خیال من، همیشه اریبهشت اند.»
————————-
عنوان:
«زن توی زاویه»
متن:
از جهان
همین پنجره را به من بده
و چشم هایی
تا به تماشای خودم بروم.
که هر زن
گوشه ی دنجیست
میان دو غزل.
حاشیه:
تمام مردهای زمین، توی زاویه ی یک زن جا می شوند. عریان ترین زن ها، هنوز لباسی نازک به تن دارد.
