شعری از اندیشه شاهی
حقوق بشر و ملل متحد!
بشر
حیف که شما ازحقوق وحمایت یاد می کنید
ان ملل متحد هم با دالرهای امریکایی حرکت میکند
تویی
که در چاه زندان زار زار اشک می ریزی
تویی که
غم و رنج ات را سهل تر ز قیمت نفت میدانی
حیف است بشر
که ازحق و ضرر فریاد میزنی
اما نگرانی ات مانند مادر منیست که بچه هایش را
در راهی قاچاقی
صبحانه ی نهنگ های بحر استرالیا و امریکا می بیند
چشم امید ام نابینا شده
ای “حقوق بشر”
چه می شود که یک قران نگران ما هم بشوید..
میدانم
که برایت مهم نیست
تو
آهی ما در دست شکسته ام را ندیدی
تو اشک های پنهانی پدر نابیناام را ندیدی
هنوزهم آهی نکشیده ام
که تکه های گوشت برادر مرا ازشکم نهنگ های اسلامگرا برایم
هدیه آوردند
حیف
وصد نفرین به توای “حقوق بشر”
که
صداها خاموش می شوند
بدون اینکه کنسرت مرگشانرا اعلام کنند
مرگ
بشر را می بینی
و
هنوز هم برایت مهم نیست
زندگینامه های مان و هویت مان مانند صداهای مان خاموش ان هدف نمی شود
به چیزهای بد فکر نمیکنم
خرابکاری هم نمی کنم
دست به کراواتت هم نمیزنم
ازحقوق وحمایت هم نمی گم
انقلاب هم نمی کنم
به تونفرین نمی فرستم بشر
که هنوز هم در من
انسانیت باقیست
ببین
ای
حقوق بشر که
اندرهنرهایی که میوزد دربار
تند
تند
ورق میزند
همان صفحه ایرا که ماده های بشر را شما فراموش کرده اید
زخمهای مانرا نقاشی می کنیم
دردهای مانرا میسرایم
و باشماک ها از
حق وحمایت حرف می زنید
قسمت می کنم
که
خوشبختی های کودکان بشر را می خواهم
آزادی برادران وخواهران بشر را می خواهم
گردن برده گیران قطع کن
طفلکی نوزادام
خواب کاکتوس های بهاری را می بیند
حیف حقوق بشر
که
صدایم
مانند قربانیان “کویته” پاکستان
مرگ بی سبب زنان جهان
معتاد شدن هزارجوانان هم نسلم زغم و درد
وز خاموشی “حقوق بشر و ملل متحد”
بامواد مخدر
جهان اتحاد را متعفن تر می کند
وصندلی شعار امرا
صدای بلند امروز ی ا مرا
هوای باقیمانده ی انسانی ترا هم
مگس های سیاسی و جاهلان مغزسوراخ شده
روی خیابانهای خالی زمهر و محبت
قربانی آروغ های سخنرانی تمدنشان می شویم
و
حقوق بشر
شلیک میشود با تکاندادن
ورقهای زندگینامه یمان
که درب دل
خروار خروار دالرهای امریکایی به فروشی
میرسد.
اندیشه شاهی….
