«جزیره های شادی» سروده امیرحسین تیکنی
جزیره های شادی سروده امیرحسین تیکنی
عنوان: جزیره های شادی
شاعر: امیرحسین تیکنی
انتشارات: داستان سرا
چاپ اول
زمستان ۱۳۹۳
شمارگان: ۱۰۰۰
مجموعه شعر «جزیره های شادی» سروده¬ی امیرحسین تیکنی بدون تعارف توانسته است در جمع آثار خود به وحدت قابل رویت و لمسی از جوانب مختلف دست یابد.
شعرهای این کتاب که اکثریت قریب به اتفاق فضای دریا و حواشی عاشقانه ی آن را تجربه می کنند، از زبانی یک دست برخوردارند که با روایتی نوستالژیک شکلی از حماسه را (با میلی وافر به ادبیات کلاسیک) بیان می کنند.
حضور ترکیب های ساده و متاثر از دریا اما در عین حال متناسب و تاثیرگذار موجبات شکل گیری تصاویر خوبی شده است که می توان به واسطه آن روایت خطی و فارغ از چالش فرمی و زبانی را در اشعار نادیده گرفت.
قسمت هایی از شعر های این مجموعه:
« کشتی
خاموش خاموش
چراغ ها
یک به یک در باران رفتند
تو ناخدایی بی لب بودی
دهان تو به قتل رسیده بود
در شبی تیره که دریا بر آسمان می لارید
ملاحان نجات را
در گریختن دیدند…» (ص ۷۷)
*
« سرشب
به تختخواب نگاه می کنم
میان ملحفه های مه آلود
کشتی کهنه ای لنگر انداخته است» (ص ۵۹)
*
«بیچاره نهنگ سالخورده ی چروکیده ی من
به رودخانه ی فراموشی فکر می کند
و رفتن و رها شدن
حالا من هی هلش می دهم هی!
و هی لجبازی می کنیم با هم» (ص ۷۶)
